مسئولیت مدیران شرکت تضامنی

مسئولیت مدیران در شرکتهای تضامنی و نسبی مانند مسئولیت وکیل در مقابل موکل است!

متاسفانه این تصور غلط وجود داره که مدیران این شرکت ها دارای مسئولیت تضامنی هستن. در حالیکه با خوندن این مطلب که در بخش مطالب حقوقی وب سایت موسسه حقوقی اترس منتشر شده، مشخص میشه که واقعیت به شکل دیگری است و مسئولیت مدیران شرکت تضامنی چیست.

شرکت تضامنی شرکتی است که با یک اسم مخصوص برای امور تجاری بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل میشه که شخصیت شرکا آن مهم است . چنانچه دارایی شرکت برای ادای قروض شرکت کافی نباشه، هر کدام از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت هستند (یعنی طلبکار میتونه به هر کدوم از شرکا که تمایل داره برای گرفتن طلبش مراجعه کنه و شریک هم حق نداره بگه من به اندازه ای که سرمایه آوردم، مسئولم).

شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجارتی با یک اسم خاصی بین دو یا چند نفر تشکیل میشه و شخصیت شرکا در آن مهم است برای اینکه اگر کسی بخواهد به شرکت وارد شود باید تمام شرکا راضی باشند و شرکا باید لااقل یک نفر از میان خود یا از خارج به سمت مدیر انتخاب کنند. چنانچه دارایی شرکت برای ادای قروض شرکت کافی نباشه، هریک از شرکا به نسبت سرمایه ای که در شرکت گذاشته مسئول تادیه قروض شرکت است .

الف) تفاوت مسئولیت شرکا در برابر اشخاص ثالث در شرکت نسبی و شرکت تضامنی

با بیان یک مثال به بیان این تفاوت می پردازیم:

• شرکت تضامنی 

فرض کنید علی، حسن و محمد با هم یک شرکت تضامنی تشکیل میدن. علی 30 درصد سرمایه، حسن 10 درصد سرمایه و محمد 60 درصد سرمایه شرکت را تامین می کنند. فرض کنید در اینجا دارایی شرکت برای ادای قروض شرکت کافی نباشه و طلبکاری وجود داشته باشه که مبلغ طلبش 100 تومان است. طلبکار برای کل این طلب میتونه به هر کدام از شرکا مراجعه کنه و مثلا اگر به محمد مراجعه کنه، محمد نمیتونه بگه من 60 درصد از طلبت را پرداخت میکنم و باید تمام طلب را پرداخت کنه.

• شرکت نسبی

حالا اگر همین افراد با همین تفاوت سرمایه، شرکت نسبی تشکیل بدهند و طلبکاری وجود داشته باشه، در فرضی که دارایی شرکت برای پرداخت دیون شرکت کافی نباشه، باید به هر کدام از شرکا به نسبت سرمایه ای که به شرکت آورده مراجعه کنه. یعنی در مثال بالا علی 30 تومان، حسن 10 تومان و محمد 60 تومان از طلب رو باید پرداخت کنه. این تفاوت نتیجه اش جایی بهتر نشون داده میشه که یکی از شرکای شرکت نسبی مالی برای پرداخت سهمش نداشته باشه. اینجا طلبکار حق نداره برای دریافت میزان مسئولیت این شریک به شریک دیگر مراجعه کنه. در حالیکه در شرکت تضامنی طلبکار میتونه برای این مبلغ به شریک دیگر مراجعه کنه.

ب) مسئولیت مدیران شرکت تضامنی و نسبی در برابر شرکا

مسئولیت مدیران شرکت تضامنی و نسبی در مقابل شرکا همان مسئولیتی است که وکیل در مقابل موکل دارد. با این توضیح که مدیران شرکت باید مصلحت سایر شرکا را رعایت کنن و در صورت تعدی و تفریط مسئول جبران خسارات وارده هستند. مثل مسئولیت مدیران در شرکت های تعاونی.

---

     ادامه مقاله 

 

مسئولیت مدیرعامل شرکت مسئولیت محدود

جرایم مربوط به مدیریت در شرکت با مسئولیت محدود و وقوع کلاهبرداری

اگر مدیر یک شرکت با مسئولیت محدود هستید، لازمه بدونید چنانچه از موارد زیر بی اطلاع باشید یا رفتارهایی انجام بدید که منع قانونی دارند، به مجازات کلاهبرداری محکوم میشوید! بنابراین دنبال کردن و مطالعه این سلسله نوشتار در بخش مطالب حقوقی وب سایت موسسه حقوقی اترس ، موجب آگاهی شما میشه تا ضمن اطلاع از وظایف و مسئولیت مدیرعامل شرکت مسئولیت محدود هرگز مرتکب چنین جرایمی نشوید.

مسئولیت های کیفری :

یکی از دسته بندی های مسئولیت مدیرعامل شرکت مسئولیت محدود ، مسئولیت کیفری است که در ادامه آن را  بررسی می کنیم.

مطابق قانون تجارت درموارد زیر مدیران شرکت های با مسئولیت محدود کلاهبردار محسوب می شوند!

---

     ادامه مقاله 

مسئولیت مدیرعامل شرکت سهامی خاص

7 راز مهم و ضروری در باب مسئولیت های کیفری و مدنی مدیرعامل!

 می دونستید که اطلاع نداشتن از مسئولیت مدیرعامل شرکت سهامی خاص ، نه تنها موجب هزینه های گزاف مالی میشه، بلکه باعث مسئولیت های سنگین کیفری و حقوقی نیز هست. متاسفانه بارها شاهد بودیم که عدم آگاهی باعث شده یک مدیرعامل در دام کیفرهایی بیفته که رهایی از آن نه تنها هزینه بردار هست، بلکه اعتبارشون رو هم به شدت زیر سوال می بره. حالا که این مسئولیت های سنگین کیفری و مدنی تا این حد حساس و نگران کننده میتونه باشه! مهمترین قدم شناخت این مسائل برای کم کردن ریسک های حقوقی مربوط هست.

 خبر خوب اینکه ما قصد داریم در سلسله نوشتارهایی که در وب سایت موسسه حقوقی اترس منتشر میکنیم، به شما آگاهی و شناخت کامل در مورد مسائل حقوقی مربوط به شرکت ها، کسب و کار و سایر امور ضرروی و مهم، بدیم. این نوشته ها از مسائل  ثبت شرکت و مالیات گرفته تا نحوه ی تنظیم قرارداها، روابط شرکت با کادر اداری و با اشخاص ثالث  و… هست. 

به صورت حرفه ای، کاربردی و البته حقوقی همراه شما هستیم تا بتونید با اطمینان خاطر بیشتر مثل یک وکیل در مورد  کسب وکار خودتون، پر قدرت و دقیق مناسباتتون رو تنظیم کنید. از طرفی با این نوشتارها اشخاص طرف معامله با شرکت ها هم، قدم های محکم تری برای حفظ حقوقشان خواهند برداشت.

---

     ادامه مقاله 

قرارداد محرمانگی؛ چگونه راز و رمز های کاری، تجاری و علمی خود را محافظت کنیم؟

اگر شرکت یا استارتاپی هستید که قصد استخدام نیروی کار دارید ولی احتمال می دهید که کارمندان حین خدمت یا بعد از خروج از شرکت، اسرار تجاری آن را فاش کنند. اگر ایده ای در سر دارید که برای پرورش آن نیاز به همفکری با صاحب نظران دارید ولی از طرفی ترس فاش شدن آن شما را رها نمی کند ، اگر قصد جذب سرمایه گذار دارید و او از شما اطلاعاتی را درخواست میکند که حاصل یک عمر زحمت شماست و از طرفی در شروع همکاری شناخت کاملی نسبت به او ندارید. اگر اختراعی را مشترکا با شخصی ساخته اید و قصد ثبت آن را دارید و نگران این هستید که قبل از ثبت اختراع ، شریکتان آن را فاش کند. حتما برای خواندن این مقاله زمان بگذارید تا دغدغه شما را رفع نماییم.

قرارداد محرمانگی (NDA) قراردادی کاربردی است که در آن ، یک طرف یا هر دو شخص امضا کننده تعهد مینمایند که یک یا چند اطلاعات محرمانه را محافظت کرده و فاش نکنند. این قرارداد به نوعی دوراندیشی و اطمینان خاطر طرفین محسوب میشود تا با خیال آسوده همکاری را شروع کرده و ادامه دهند. 

ضرورت وجود قرارداد محرمانگی در عصر کنونی بیش از پیش حس می شود؛ چراکه با توجه به پیشرفت روزافزون تکنولوژی و گسترش ابزارهای ارتباطی؛ اسرار شغلی ، حکومتی و تجاری مسیر سختی را برای پنهان ماندن طی می کنند و این مسیر هر روز ناهموارتر نیز خواهد شد.

البته که ضرورتی ندارد این تعهد به حفاظت اطلاعات ، حتما در یک قرارداد جداگانه باشد. شما می توانید مفاد  قرارداد محرمانگی را در ادامه قرارداد اصلی (قرارداد استخدام ، شراکت ، سرمایه گذاری و…) بنویسید و امضا کنید. اما اگر دامنه اسرار شما به قدری گسترده است که قراردادی مجزا می طلبد یا اینکه حساسیت و محرمانگی اطلاعات از درجه بالایی برخوردار هستند ، وجود یک قرارداد محرمانگی مفصل می تواند کمک رسان اطلاعات شما باشد.

---

     ادامه مقاله 

بایدها و نبایدهای قوانین کپی رایت در ایران

حتماً عبارت کپی رایت و قوانین کپی رایت را زیاد شنیده اید، اما این عبارت یعنی چه و چه آثاری دارد؟

حق تکثیر ، حق نشر یا کپی رایت مجموعه ای از حقوق انحصاری است که به پدید آورنده یک اثر تعلق می گیرد و شامل هر گونه بهره برداری از اثر، انتقال حقوق مادی اثر، کنترل تکثیر، الگو برداری و پخش نمایش عمومی و تولید مجدد اثر می شود که تحت شرایطی مورد حمایت قانون می باشد. اگر شما صاحب یا پدیدآورنده اثر هستید و قصد انتقال حقوق آن به شخصی را دارید حتما در زمان انعقاد قرارداد اعطای مجوز پخش و انتقال حقوق مادی اثر، با یک وکیل مشورت کنید.

اما چه آثاری مشمول قوانین کپی رایت می شوند؟

آثاری که مشمول قوانین کپی رایت می شوند عبارتند از : کتاب، شعر، اثر سمعی و بصری، موسیقی، نقاشی، عکس، اثر معماری و طرح های فنی و هنری. اما عناوین ولوگوها، اغلب به عنوان علامت تجاری حمایت می شوند نه به عنوان کپی رایت.

---

     ادامه مقاله 

مروری بر تبعات نقض تعهدات قراردادی

بزرگ­ترین دغدغه طرفین هر قراردادی، احتمال نقض تعهدات قراردادی طرف مقابل به نحو مقرر در قرارداد است. ابزارهای گوناگونی برای تحکیم روابط قراردادی و جلوگیری از نقض تعهدات قراردادی در نظام­ حقوقی ایران پیش­بینی شده است که عمدتا شامل حق اجرای عین تعهد، فسخ قرارداد و مطالبه خسارت می­باشد. برای به کارگیری صحیح هریک از این ابزارها (ضمانت ­اجرا) می­ بایست به نکاتی توجه نمود که در این نوشتار به صورت مختصر به بررسی نقض تعهدات قراردادی با تکیه بر نکات کاربردی و رویه جاری می­پردازیم.

اجرای عین تعهد و حق فسخ

طبق قانون متعهدله می­تواند با مراجعه به مرجع حل اختلاف الزام متعهد را بر انجام تعهد تقاضا نماید. در حالت عادی، تا زمانی که امکان الزام به ایفای عین تعهد وجود داشته باشد جز در موارد استثنایی مندرج در قانون یا مواردی که در قرارداد به نحو دیگری توافق شده باشد، امکان فسخ قرارداد وجود ندارد و به بیان دیگر، الزام به اجرای عین تعهد بر اعمال حق فسخ تقدم طولی دارد.[i] بنابراین چنانچه به عنوان طرفین قرارداد قصد دارید در صورت نقض تعهدات قراردادی ، ابتدائا از حق فسخ بهره ­مند باشید ضروریست که این نکته را در قرارداد صریحا پیش­بینی کنید که در صورت نقض تعهدات قراردادی ، متعهدله علاوه بر حق الزام به اجرای عین تعهد می­تواند قرارداد را به صورت یکجانبه فسخ نماید.

خسارت در نقض تعهدات قراردادی

در قانون مدنی مواد 221 و 226 تا 230 به بحث عمومات مطالبه خسارت اعم از خسارت نقض تعهدات قراردادی و خسارت تاخیر در انجام تعهد پرداخته شده است. به طور کلی مبنای استحقاق خسارات، قانون، عرف یا قرارداد[ii] می ­باشد. بنابراین طرفین می­توانند بر مبلغ مشخصی (وجه التزام) به عنوان خسارت عدم یا تاخیر انجام تعهد در قرارداد توافق نمایند. در خصوص خسارت تاخیر انجام تعهد می­بایست بین تعهدات ریالی و ارزی تفکیک قائل شد: خسارت تاخیر انجام تعهدات ریالی. سابقا در خصوص امکان تعیین وجه التزام به عنوان خسارت تاخیر تادیه بیش از میزان مقرر در ماده 522 قانون آیین دادرسی مدنی[iii] رویه قضایی ثابتی وجود نداشت و برخی قضات وجه التزام بیش از میزان مذکور را ربوی می­دانستند [iv] اما هیات عمومی دیوان عالی کشور در رای وحدت رویه اخیر خود [v] تعیین وجه التزام به عنوان خسارت تاخیر تادیه را مشمول اطلاق ماده ۲۳۰ قانون مدنی دانسته و مبلغ وجه التزام را حتی اگر بیشتر از شاخص قیمت‌های اعلامی رسمی (نرخ تورم) (ماده 522) باشد، درصورتی که مغایرتی با قوانین و مقررات امری از جمله مقررات پولی نداشته باشد، معتبر و فاقد اشکال قانونی اعلام نموده است.

---

     ادامه مقاله 

شش نکته مهم و کاربردی درباره اعسار

اعسار به معنای عدم کفایت دارایی جهت پرداخت هزینه های دادرسی یا دیون و مبلغ محکومیت فرد می باشد. مفهومی کاربردی که در این مقاله جهت آگاهی بیشتر شما، به بررسی آن می پردازیم.

1- شرایط و مدارک لازم برای طرح دعوای اعسار عبارت است از: استشهادیه کتبی با شهادت دو شاهد معتبر و مطلع از شرایط معیشتی فرد مدعی اعسار، لیست کلیه اموال منقول و غیر منقول و کلیه حساب های بانکی فرد مدعی ، فهرست کلیه نقل و انتقال های مالی متقاضی ظرف یک سال قبل از طرح  این دادخواست.

2- لازم به ذکر است شهود باید علاوه بر آگاهی از هویت، شغل و میزان در آمد مدعی اعسار، از نحوه  امرار معاش وی و اینکه ه جز مستثنیات دین، اموال دیگری دارد یا خیر اطلاع کافی داشته باشند. اگر شهود فاقد شرایط لازم برای شهادت باشند، طرف مقابل دعوا می تواند ایشان را جرح نماید (اعتبار شهادت ایشان را زیر سوال ببرد)

---

     ادامه مقاله

شش نکته مهم که در خصوص شرط داوری باید بدانیم

شاید شما قراردادهایی را امضاء کرده باشید که شرط داوری داشته و بدون توجه به آثارش، آن را پذیرفته اید و شاید در هنگام بروز یک اختلاف، بدون آنکه شرطی برای داوری از قبل بین طرفین قرارداد باشد، بواسطه یک معتمد، توافقی را برای حل و فصل موضوع به تشخیص او امضاء کرده باشید. اگر کسی از عبارت ((شرط یا قرارداد داوری)) استفاده کرد، سردرگم نشوید، منظورش همین مواردی است که تجربه کرده اید. 

پس با یک عنوان پرکاربرد رو به رو هستیم و میتوانید با خواندن این مقاله کوتاه، با تسلط بیشتری نسبت به موضوع، از مشاور یا وکیل خود بخواهید که در قرارداد یا اختلافات، بنا به تمایل شما از شرط داوری استفاده کند. 

اولین اثر امضای شرط یا قرارداد داوری و در واقع ارجاع اختلاف احتمالی یا موجود شما به داوری، این است که موضوع دیگر قابل رسیدگی توسط مراجع قضائی نیست و شخصی که به عنوان داور تعیین نموده یا خواهید نمود باید به موضوع رسیدگی کند. همینجا سوالاتی برای شما ایجاد میشود که به عنوان سرتیترهای این مقاله به آن می پردازیم:

1- آیا میتوانم همه موضوعات را به داوری ارجاع دهم یا آیا هر شرط یا قرارداد داوری معتبر است؟

قانونگذار در ماده 478 قانون آئین دادرسی مدنی، بر حسب اهمیت بسیار بالای برخی موضوعات، آن را قابل ارجاع به داوری ندانسته مثل رسیدگی به جنبه کیفری جرایم که منجر به مجازات یا بری شدن از مجازات میشود و همینطور ورشکستگی و اصل نکاح، طلاق و نسب. از این بحث تحت عنوان ((شناسایی شرط یا قرارداد های داوری)) نیز یاد میشود که به زبان ساده بیان شد و اگر خواننده این متن از حقوقی های عزیز است که تعریف بدون ذکر ماده به مذاقشان خوش نمی آید، باید بند 1 ماده 2 کنوانسیون نیویورک مصوب 1958 و مواد 478 و 496 قانون آیین دادرسی مدنی را نیز به آن اضافه نمایم.

---

     ادامه مقاله 

آیا مسئول سایت یا صفحه اینستاگرامی نسبت به محتوای نظرات کاربران مسئولیت قانونی دارد؟

امروزه با پیشرفت تکنولوژی نیاز به به روزرسانی قوانین بیش از پیش احساس می شود یکی از موضوعاتی که اخیرا در فضای مجازی بسیار مورد انتقاد قرار گرفت مسئولیت مالک صفحه اینستاگرامی در خصوص کامنت های اشخاص دیگر بود. در این راستا رئیس محترم پلیس فتا  ابراز داشتند که اگر شخصی بتواند کامنت های مجرمانه دیگری که ذیل پست خود نگارش شده را حذف نماید و از این این کار امتناع کرده باشد شریک جرم شخصی است که کامنت مجرمانه را نگاشته است!

 ولی آیا این موضوع مورد تایید قانون نیز می‌باشد؟

طبق اصل قانونی بودن جرایم رایانه ای و مجازات ها برای اینکه عملی جرم و قابل مجازات باشد باید در قانون جرم‌انگاری شده و برای آن مجازات در نظر گرفته شود که اصل ۳۶ قانون اساسی و ماده ۲ قانون مجازات اسلامی این مهم را بیات کرده است. از طرفی طبق اصل شخصی بودن مجازات ها هر کس را فقط برای فعل یا ترک فعل خود او می توان مجازات نمود و نمی توان شخصی را برای عمل دیگری مجازات نمود مگر در موارد استثنا که حتماً باید در قانون تصریح  شده باشد.

 نهایتا اگر دو اصل فوق الذکر و اصول دیگری مانند اصل برائت و تفسیر مضیق قوانین به نفع متهم در نظر گرفته شود باید دید چگونه می توان صاحب صفحه اینستاگرامی را به علت کامنت مجرمانه دیگری مسئول و قابل مجازات  دانست؟!

 

---

     ادامه مقاله 

برای راه اندازی کسب و کار مجازی چه اقداماتی باید انجام دهیم

 اگر شما دارای کسب و کار مجازی هستید باید از اتحادیه کشوری کسب و کار مجازی ، مجوز لازم جهت فروش و فعالیت خود در فضای مجازی را دریافت نمایید. از فواید این مجوز، استفاده از تسهیلات بانکی جهت دریافت وام برای گسترش کسب و کار، استفاده از تسهیلات بیمه ای و مالیاتی است و از حمایت های قانونی در محاکم قضایی نیز برخوردار می شوید. 

 مراحل صدور پروانه کسب و کارهای مجازی

 1- راه اندازی کسب و کارهای مجازی توسط متقاضی باید مطابق چک لیست ارائه شده توسط مرکز توسعه تجارت الکترونیک باشد این مرکز با اعطای نماد اعتماد الکترونیک، هویت مالک کسب و کار مجازی و محل فعالیت وی را احراز مینماید.

2- تقاضای مجوز در  سامانه اینماد 

3- بارگذاری مدارک مربوطه توسط متقاضی در سامانه اصناف، حداکثر ظرف مدت سه ماه پس از قبول تقاضا

4- پروانه کسب پس از تطبیق مدارک بارگذاری شده با اصل آن، حداکثر ظرف ۱۵ روز صادر و به متقاضی ارائه می شود. و مشخصات پروانه کسب به سامانه اینماد ارسال می گردد.

5- اعطای نماد الکترونیک هم زمان با صدور پروانه کسب

---

     ادامه مقاله